U Crkvi Svetog Luke u Kotoru danas je služena sveta liturgija povodom praznika Svetog apostola Andreja prvozvanog.

Služio je proterej stavrofor Nemanja Krivokapić.

Na kraju liturgije o. Nemanja je odslužio godišnji pomen protoјеreju stavroforu Lazaru Milinu, profesoru i dekanu Bogoslovskog fakulteta SPC u Beogradu, koji se upokojio na današnji dan.

Protojerej-stavrofor prof. dr Lazar Milin rođen je 20. decembra 1914. godine u selu Pavlovci u Sremu (Srbija), u seoskoj porodici, kao osmo dijete oca Jakova i majke Anke. Osnovnu školu završio je u rodnom mestu (1921-1925), a gimnaziju u Rumi (1925-193 3). Na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu (1933-1937) diplomirao je 1937. godine sa prosječnom ocjenom 9,34. Zatim je šest mjeseci bio na odsluženju vojnog roka u Banjaluci, u bolničkoj četi, 1937. godine.

Kao diplomirani teolog Beogradskog univerziteta zaposlio se kao vjeroučitelj katiheta u Gimnaziji u Šapcu, gdje je radio od 1938. do 1945. godine. Kratko vrijeme proveo je kao vjeroučitelj u Gimnaziji u Valjevu (1942).

Položio je državni ispit, profesorski ispit za vjeroučitelja sa odličnim uspjehom (1941). Za đakona ga je rukopoložio episkop šabačko-valjevski Simeon (Stanković) 3. marta 1940. godine, u čin protođakona unapređen je 1944, prezviter je postao 1951. godine (rukopoložio ga je episkop mostarski Longin), protojerej 1955. (rukopoložio ga je patrijarh Vikentije), a potom i protojerej stavrofor (u vrijeme patrijarha Germana).

Godine 1951. prešao je iz Šapca u Beograd i postavljen je za asistenta za predmet Apologetika sa istorijom religije na Bogoslovskom fakultetu. Jedno vreme bio je vršilac dužnosti sekretara Bogoslovskog fakulteta (1952-1953). Patrijarh Vikentije ga je rukopoložio u čin prezvitera i postavio za duhovnika u crkvi Ružici i kapeli Svete Petke u Beogradu, gde je bio i starešina četrnaest godina. Kao duhovnik i služitelj u crkvi Ružici i Svetoj Petki proveo je oko pedeset godina (do 1997), služeći, propovedajući i držeći časove vjeronauke kako za omladinu tako i za odrasle. Na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu još 1947, godine prijavio je doktorsku disertaciju pod nas l o v om Dogma o vaskrsenju mrtvih —dogmatsko-apologetska studija. Vlasti u Šapcu su mu na jedno vrijeme bile oduzele građanska prava, kao i pravo glasa, što je bio razlog kašnjenja izrade i odbrane doktorske disertacije. Doktorski islit i odbranu teze obavio je 2. decembra 1952. godine sa odličnim uspehom (10). Godine 1953. izabran je za docenta za predmet Apologetika sa istorijom religije. U obrazloženju komisije (profesor Radivoj Josić) koja ga je preporučila Svetom arhijerejskom sinodu na potvrdu, između ostalog, kaže se: „Generalno se može tvrditi da je doktorska disertacija gospodina Milina jedan ozbiljan prilog pravoslavnoj bogoslovskoj nauci iz oblasti Apologetike.“ Na Bogoslovskom fakultetu postaoje vanredni (1958) iredovni profesor (1973), a u više mandata bio je dekan Fakulteta.

Zbog bogoslovsko-naučnog usavršavanja u tri maha je boravio u inostranstvu: Strazbur (1958), Bern (1962) i Pariz (1967). Vladao je nemačkim, francuskim, ruskim i latinskim jezikom. Bio je jedan od posmatrača na Drugom vatikanskom saboru Rimokatoličke Crkve u Rimu, i to na četvrtom zasedanju, kao predstavnik Srpske pravoslavne Crkve. Srpsku Crkvu predstavljao je kao delegat na Svetskoj konferenciji laičkog apostolata u Rimu oktobra 1967. godine. U julu 1968. kao delegat Srlske Crkve bioje na Četvrtoj skupštini Svetskog saveta Crkava u Upsali, Švedska.

Sem predavanja na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu profesor Lazar Milin je po pozivu održao veliki broj predavanja u našoj zemlji i inostranstvu, objavioje veliki broj stručnih studija i radova, kao i popularnih članaka iz oblasti apologetike i bogoslovlja uopšte. Kao predavač, polemičar i pisac bio je veoma cenjen i poštovan, rado čitan i slušan sve do kraja života. Odlično je znao crkveno pojanje, voleo je bogosluženja i

njihovo blagoljepije. Na Bogoslovskom fakultetu penzionisan je 1978. godine, ali je ostao aktivan i prisutan u crkvenom životu do poslednjeg daha. Sa suprugom Oliverom (koja je sveštenička ćerka) imao je četvoro dece.

Deda je postao dvanaest puta, a pradeda jedanput (praunuk Lazar). Jedan sin mu je sveštenik i profesor na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu (protojerej dr Dragan Milin), a jedna ćerka je supruga sveštenika (blaženopočivša Smiljka Krivokapić, supruga blaženopočivšeg protojereja-stavrofora Momčila Krivokapića).

Upokojio se u Beogradu 13. decembra 2001. godine u osamdeset sedmoj godini života. Posle opela (činodejstvovao je patrijarh srpski gospodin Pavle sa više episkopa, sveštenika i đakona) sahranjen je 17. decembra na Novom groblju u Beogradu, a dostojanstveno su ga ispratili mnogobrojni poštovaoci, učenici i prijatelji.

Tekst sa donjeg linka preuzet 13.12.2021. na dan kada se navršilo 20 godina od upokojenja protojereja-stavrofora Lazara Milina.